Ο ναός του Επικουρίου Απόλλωνα στις Βάσσες της Φιγαλείας είναι ένας από τους σπουδαιότερους και επιβλητικότερους της αρχαιότητας και αφιερώθηκε από τους Φιγαλείς στον Θεό διότι τους βοήθησε να ξεπεράσουν μια επιδημία πανώλης. Ο ναός υψώνεται στα 1.130 μέτρα, στο κέντρο της Πελοποννήσου, πάνω στα βουνά μεταξύ Ηλείας, Αρκαδίας και Μεσσηνίας και αποδίδεται στον Ικτίνο, τον αρχιτέκτονα του Παρθενώνα.
Το μνημείο χρονολογείται στο δεύτερο μισό του 5ου αιώνα π.Χ. (420-410 π.Χ) και αποτελεί ένα από τα καλύτερα σωζόμενα της κλασικής αρχαιότητας. Μάλιστα, ήταν το πρώτο στην Ελλάδα που ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO το 1986. Ο ναός συνδυάζει αρχαϊκά, κλασικά και παραδοσιακά αρκαδικά χαρακτηριστικά, προσφέροντας ένα ελκυστικό μείγμα του παλιού και του νέου, του αγροτικού και του εκλεπτυσμένου.
Η επιμήκης περίπτερη δομή (39,87 × 16,13 μέτρα) είναι κατασκευασμένη κυρίως από γκρίζο ασβεστόλιθο τοπικής προέλευσης. Η εξωτερική κιονοστοιχία του εξάστηλου ναού ακολουθεί έναν εξαιρετικά αυστηρό δωρικό ρυθμό, ενώ στο εσωτερικό του, η έξοχης ποιότητας γλυπτική συνδυάζεται με έναν πιο περίτεχνο αρχιτεκτονικό ρυθμό. Τέλος, η διακόσμηση είναι αξιοσημείωτη ειδικά λόγω των διαφορετικών υλικών που χρησιμοποιούνται, όπως ο ασβεστόλιθος και το μάρμαρο Δολιανών.
